Opierając się na opracowaniu Remiego wykonałem rurkę Pitota, która będzie  będzie latała w EG jako dajnik ciśnienia do liczenia prędkości pneumatycznej IAS.  Do tej pory latałem ze zwykłym kawałkiem rurki 3mm co mi dawało ciśnienie całkowite a statyczne brałem z kadłuba. W zależności od pneumatyki kadłuba ciśnienie tam panujące niekoniecznie musi równać się statycznemu. Teraz pomiary prędkości powinny być obarczone mniejszym błędem.

Po całym dniu niańczenia dzieci (a takich dni ostatnio jest wiele, bo żona zmienia pracę i zasuwa na dwa etaty) statystycznemu facetowi odbija. Ja też nie wytrzymałem i gdy dzieci zajęte były dobranocką wziąłem nóż, uchwyt noża do balsy, wiertło 0,6mm i z rurek Al wystrugałem takie coś:

Wzorowałem się na planach kolegi Remiego z Paryża, który opracował taką sondę i kawałkiem elektroniki udaje że jest to czujnik temperatury podłączony do SkyAsistanta. W ten sposób zamiast wykresu temperatury ma prędkość. Może ją sobie odpytać w locie, tyle że wario powie mu "Temperatura xx stopni", ale to szczegół.  Tutaj jest jego strona: voiletech.free.fr/skyassistant/pitot.htm. Polecam lekturę, bo facet jest mocny zarówno w teorii jak i praktyce. Do celów opracowania tej rurki zrobił nawet tunel aerodynamiczny opisany w tekście. Google całkiem nieźle tłumaczy z francuskiego na polski.  Remi zrobił to na rurkach 5 i 3mm, ale największa jaką miałem ma średnicę 4mm, więc w środek poszła 2mm i mam nadzieję że powinno być OK.

Według jego rysunku:

Odległość do otworów poboru ciśnienia statycznego wynosi 8xd. U niego wyszło 40mm, u mnie 32mm. Żeby nie osłabiać mocno rurki w tym miejscu w jednej płaszczyźnie zrobiłem tylko 4 otwory a następne 4 ok. 2mm dalej. On wytoczył ładne zakończenia wkładane w rurkę, ja nie mam takiego warsztatu, więc zrobiłem centrowanie środkowej rurki na dwóch warstwach koszulki termokurczliwej (wsuwa się w zewnętrzna rurkę z niewielkim oporem) a zakończenie będzie wyprofilowane w żywicy.

Poniżej złożona rurka. Część robocza zewnętrznej rurki ma mieć długość 11d czyli 44mm w moim przypadku. Ponieważ trzeba to jakość zamocować wpuszczając w krawędź natarcia skrzydła dałem rurkę o długości 120mm. Chcę się zabezpieczyć przed zniekształceniem ciśnienia przed krawędzią natarcia skrzydła, dlatego lepiej jeżeli rurka będzie ciut dłuższa.

Końcówkę zewnętrznej rurki  ścisnąłem kombinerkami tak aby utworzył się kształt rozciągniętego koła, tak że udało się wetknąć w środek jeszcze jedną rurkę 2mm, którą będzie pobierane ciśnienie statyczne.

Tutaj już uszczelnione distalem utwardza się. Koniec wewnętrznej rurki jest zatkany zwitkiem papieru aby żywica nie ostała się do środka. Gdy stwardnieje obrobię końcówkę atakującą na gładko w kształcie półkuli.

Od jakiegoś czasu mamy w ofercie PitLab.Sklepu rurkę Pitota wykonana przez Marka.